چه امید ها که بر تار مویی بسته ام چه سودا ها که در سر نمی پرورانم چه حسرت ها که به چشم میبینم و چه آرزوها که در ذهن نمی خوانم
افسوس که بر باد شد و رفت افسوس که با نگاهی بر باد رفت افسوس که با کلامی رشته رویا ها پاره شد افسوس که دست ستمگر باد ریشه هایم را از خاک بر آورد افسوس که جور زمانه گرد بر چهره ام نگاشت افسوس ...
چه نواها که با امید خواندم چه سوزها که با باد گفتم چه اشک ها که با ابر قسمت کردم
افسوس ... افسوس که سرابی بیش نبود دریای بی منتهای وصال
افسوس که نوایم در گلویم خاموش شد افسوس که باد سوز دل مرا ننشنید افسوس که ابر بغضش را نشکست
چه عبث پیمودم چه خیالی .... چه خیالی ، دل من در رویاست زندگی در جنگ است !!
من از جفای روزگار نهراسیدم مرا از جور زمانه باکی نیست دروود بر سختی ها دروود بر زندگی
دروود بر باد دروود بر ابر دروود بر بلندای جفا ی روزگار دروود بر امید
من باد را رام خواهم کرد ابر را در گریه خود غرق خواهم نمود زندگی را فارغ از هر بندگی خواهم نمود
من بلندی را پست خواهم کرد من سیاهی را روشن خوام کرد
عشق را زنده خواهم کرد ... عشق را زنده خواهم کرد ...
