در چشم هایت؛این جمع اضداد
یک جا نشسته ست،آهو و صیاد
یک جا نشسته ست روی لبانت
لبخند شیرین، فریاد فرهاد
در گریه هایت ، سرمای بهمن
در خنده هایت ،گرمای مرداد
پیشانی تو نور ست و ایمان
زلف سیاهت کفرست و بیداد
آشفته گیسو!در گیسوانت
بر باد باد این دنیای آباد
...پایان گل را بهتر کدام ست؟
افتاده بر آب؟ یا رفته بر باد؟
رضا شیبانی اصل